Przyczyn braku miesiączki może być bardzo wiele. W niektórych sytuacjach zanik okresu jest zupełnie naturalny, na przykład kiedy kobieta karmi piersią, jest w ciąży lub w trakcie menopauzy. Brak krwawienia przed i po porodzie jest całkowicie normalny i nie należy się tym niepokoić. Niekiedy jednak brak miesiączki może oznaczać naprawdę poważne schorzenia i dolegliwości.
Częstą przyczyną braku okresu jest opóźnione dojrzewanie. Pierwsza miesiączka zazwyczaj pojawia się między jedenastym a trzynastym rokiem życia, ale oczywiście nie jest to sztywną regułą. Krwawienie może wystąpić także po ukończeniu czternastego czy piętnastego roku życia. Diagnostykę braku miesiączki najczęściej rozpoczyna się jednak dopiero w szesnastym roku życia (jeśli do tego momentu nie pojawiło się krwawienie).
Wyróżnia się pierwotny oraz wtórny brak miesiączki. Ten drugi dotyczy kobiet, które już wcześniej prawidłowo miesiączkowały. Brak okresu może być związany z bólem brzucha, odchudzaniem, a nawet z antykoncepcją i lekami. Zazwyczaj w takich sytuacjach brak krwawienia jest związany z tak zwanymi przyczynami obwodowymi (zaburzenia hormonalne, spadek masy ciała, przewlekły stres).
Wśród fizjologicznych przyczyn braku okresu wymienia się ciążę oraz menopauzę. Ciąża to zdecydowanie najczęstszy powód braku menstruacji. Pierwsze symptomy ciąży nie zawsze są od razu widoczne, ale diagnostyka może być łatwiejsza dzięki testom ciążowym dostępnym w aptekach oraz sklepach.
Po test ciążowy w pierwszej kolejności powinny sięgnąć kobiety aktywne seksualnie, u których miesiączka nie wystąpiła co najmniej siedem dni od planowanej daty krwawienia. Gdy jednak brak okresu nie oznacza ciąży, wówczas przyczyn należy szukać gdzie indziej.
Kiedy okres spóźnia się kilka miesięcy, a wcześniej miesiączki pojawiał się dość regularnie, wówczas warto zdecydować się na wizytę u lekarza ginekologa. Ginekolog może też podsunąć bezpieczny sposób przyspieszenia krwawienia.
Zatrzymanie comiesięcznego krwawienia może powodować wiele rozmaitych czynników. Wśród nich wymienia się między innymi intensywne uprawianie sportu, niewłaściwe odżywianie, nieprawidłowości w budowie narządów rozrodczych, niektóre choroby przewlekłe (na przykład cukrzyca, gruźlica, nadczynność i niedoczynność tarczycy czy guzy jajnika), a także chemioterapię i radioterapię.